Archeologie, Sint Eustatius: 'van gouden rots tot historisch juweel'

20 maart 2019 

Zicht vanaf Fort Oranje

Morgen verdedigt de archeoloog Ruud Stelten aan de Universiteit Leiden zijn proefschrift over Sint Eustatius: From golden rock to historic gem. Hij is betrokken bij SECAR (Sint Eustatius Center for Archaeological Research) en SABARC, de evenknie op Saba.

Voor SECAR was het aanvankelijk zijn bedoeling geweest om alleen scheepswrakken te bestuderen. Doordat een scheiding tussen onderwater- en landarcheologie lastig bleek, breidde hij zijn onderzoek uit naar het land. Met daarnaast het gebruik van historische nieuwsartikelen, schilderijen en verslagen van reizen, is zijn onderzoek breed van opzet.

Op Sint Eustatius haalde hij zes jaar geleden nog het nieuws door zijn betrokkenheid bij de opgraving van een pakhuis van twee verdiepingen. Het pand van 300 jaar oud staat in het historische havenkwartier en is relatief goed intact gebleven.

Sint Eustatius werd in 1493 door Columbus op de kaart gezet. De oorspronkelijke bewoners hadden het eiland ervoor al verlaten. De grond was niet vruchtbaar, vooral omdat er geen zoetwaterbron was; noch was er goud of zilver. Columbus vond dit eiland en de naburige eilanden "nutteloze eilanden" (islas inutules). In de eeuwen die volgden wisselde Sint Eustatius meer dan twintigmaal van eigenaar, variërend tussen Nederlanders, Britten, Fransen en zeerovers.

Sint Eustatius is een van de Bovenwindse Eilanden en een van de zes eilanden in het Nederlandse koninkrijk; hierin is het tegenwoordig een van de drie bijzondere gemeentes. Voor Nederland was het door de tijd heen meer dan nuttig, een "gouden rots". Dit tropische eiland is inmiddels een "historisch juweel" voor wetenschappers, zo zal Ruud Stelten morgen verdedigen.

Bronnen bewerken

Wikipedia heeft het volgende artikel over dit onderwerp beschikbaar: