Exclusief interview: de Belg die de wereld het World Wide Web schonk: verschil tussen versies

 

 

 

'''Robert Cailliau''': Vooral veel onbegrip, later ook wel wat jaloezie. En in het begin vooral de moeilijkheid de managers te overtuigen dat het een nuttig werktuig zou worden.

Buiten CERN lag een woestijn van netwerk-verwarring: universiteiten wilden TCP/IP maar de toen nog monopolische telecoms in de Europese landen wilden daar niet van weten omdat ze een andere manier van betalen gewoon waren.

 

 

Een andere keer vroeg ik een man van France Telecom om zijn e-mail adres, ik kreeg een X-400 adres en vroeg om een internet adres. Hij keek me verwonderd aan: "Monsieur, vous ne pensez quand-même pas que France Telecom va soutenir l'internet?" ("Mijnheer, u denkt toch niet dat France Telecom het internet zal gaan ondersteunen?") En dat was allemaal toen het web al draaide, al was het natuurlijk wel binnen de academia.

 

[[Afbeelding:Premier serveur Web.jpeg|right|thumb|300px|De eerste web server.]]

 

'''Robert Cailliau''': Het is waar dat de browser van de NeXT ook de editor was, al was dat wel nog beperkt tot bestanden op de lokale server. Met de huidige complexiteit van XHTML, Ajax, CSS enz. is het wel uitgesloten een browser te maken die de twee functies goed verwezenlijkt.

 

 

 

'''Robert Cailliau''': Helemaal niet! Of met de hand. We hadden een "Virtual Library" (VL), een idee waarbij een bepaald onderwerp geindexeerd en geklassificeerd zou worden door vrijwilligers deskundigen in het onderwerp. Een soort Wikipedia maar met alleen links, de inhoud werd nog verder verspreid. De VL kende een zeker succes, maar het vraagt natuurlijk veel werk.

 

[[Afbeelding:Cailliau Abramatic Berners-Lee 10 years WWW consortium.png|right|thumb|300px|Robert Cailliau, Jean-François Abramatic en Tim Berners-Lee op de 10e verjaardag van het WWW Consortium.<br/><small>Bron: Robert Cailliau</small>]]

 

'''Robert Cailliau''': In 1990 was ik al tien jaar weg uit programmeren en beland in de management kringen. Ik ben ook 8 jaar ouder dan Tim, die toen zelf al niet meer bij de jonge programmeurs behoorde. Het was duidelijk dat ik het niet kon opnemen tegen twintig jaar oude Unix hackers, en al gauw poogde ik niet meer me te mengen met het schrijven van C code. Ik ken bovendien maar één slechtere programmeertaal dan C, en dat is Javascript.

Tim, die langer verkeerd had in de internet wereld, overtuigde me ervan dat het web alleen kon overleven als alle code vrij beschikbaar was voor iedereen om eraan te sleutelen.

 

 

Ook gedurende diezelfde tijd zag ik dat WWW als technologie zeer vele aspecten had. Tim tekende wat hij de "metro" noemde: een diagram waarin de relaties tussen de bestaande systemen (FTP, SMTP, HTTP, ...) zichtbaar werden als in een gestyliseerde kaart van de London Underground. Dat gaf me te denken dat er veel meer harde informatica bij te pas ging komen dan ons klein groepje van vier of vijf personen intellectueel aankon.

 

 

 

'''Robert Cailliau''': De lijst is eindeloos.

 

 

 

'''Robert Cailliau''': Die conferenties lopen nog steeds: die van 2007 was in Banff. Ze zijn vooral een gelegenheid zijn om elkaar te ontmoeten en een paar dagen heel hard aan uitwisseling van ideeën te doen. De artikels van de presentaties worden in academische tijdschriften van naam gepubliceerd. Dat spoort ertoe aan om iets nuttigs voor te bereiden en dat aan collega's te tonen.

 

 

 

'''Robert Cailliau''': Dat is nooit een oorspronkelijke bedoeling geweest. Wel had ik als keynote spreker voor de opening van de eerste conferentie (mei 1994) David Schaum uitgenodigd, een expert in digitaal geld. Ik was er toen dus al van overtuigd dat er nood was aan digitale munt: betaling met gegarandeerde waarde maar niet achterhaalbare afkomst. We hebben dat nog altijd niet in de praktijk.

Met microbetalingen en digitale munt zou ik Oxford een klein bedrag kunnen betalen telkens ik iets opzoek, maar zonder een volledig abonnement te moeten nemen. Een goede implementering van microbetalingen betekent ook dat ik niet moet inloggen of toestemming geven: mijn computer gaat automatisch en "achter de schermen" de betaling uitvoeren. We spreken hier over bedragen van minder dan een eurocent. En ik zou dan ook limieten kunnen stellen aan de browser: verwittig me wanneer ik meer dan 10 euro uitgeef per dag, of wanneer een site meer dan een cent vraagt voor een pagina, enz.

 

 

In het kort, er is dan een echte markt voor informatie, direct tussen de verkoper en de koper. Niets hoeft maar veel meer kan. Met de Euro is het nu misschien wel het ogenblik om een experiment in microbetalingen te wagen.

 

 

 

'''Robert Cailliau''': Het WWW is "gekaapt" door diegenen die er wat in gestoken hebben. Dat zijn de mensen geweest die geen lange ideologische of zogenaamd "intellectuele" redeneringen gemaakt hebben, maar die inhoud verschaften.

De aanpak verschilt enorm tussen onze parochiale Europese kultuurtjes. Bijvoorbeeld zijn de Franse bedrijven over het algemeen erg slecht op WWW: je vind er niet de informatie die je zoekt, maar wel veel esthetisch gedoe. De Zwitserse, ook al zijn ze in het Frans opgesteld, zijn veel directer en veel meer informatief. De Nederlanders pakken het ook veel beter aan dan de Belgen. En dan is er een groot verschil tussen de sites van de overheid en die van de privé sector. De sites van de Franse oveheid zijn een model van volledigheid, gebruiksvriendelijkheid en nuttigheid, bijna in totale tegenstelling met die van de privésector van hetzelfde land.

 

 

Dat leidt tot een ander van mijn lievelingsonderwerpen: de taal als technologie, maar dat is voor een andere keer.

 

 

 

'''Robert Cailliau''': Genoten: alleen maar achteraf, tenzij de eerste conferentie. Daar heerste een stemming van euforie die ik maar zelden meegemaakt heb. En omdat ik het zelf in gang had gestoken was dat natuurlijk heel bevredigend.