Openbaar Ministerie eist 28 jaar cel en tbs tegen Michael Panhuis: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Oeps, dom...
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 5:
Moord wordt door de rechtbank niet bewezen geacht, omdat niet valt te bewijzen dat P. al van tevoren het plan had om iemand te vermoorden. De advocaten van P. ontkennen dit laatste en stellen dat P. puur impulsief heeft gehandeld. Ook wijzen ze op fouten die zijn gemaakt door de psychiatrische instelling in {{w|Den Dolder}} waar P. werd behandeld. De technische recherche heeft wel een aantal opmerkelijke dingen vastgesteld, bijvoorbeeld dat P. zijn mobiele telefoon op de bewuste avond uit had staan. Ook zijn er aanwijzingen dat hij minutenlang heeft staan wachten op de plek waar Faber langs zou komen, hetgeen er duidelijk op wijst dat hij al van tevoren iets van plan was. Er wordt alleen bewezen geacht dat Michael P. Anne Faber meerdere malen met een mes in de keel heeft gestoken, wat tot haar dood leidde. Zelf heeft P. verklaard dat hij pas tot het besluit kwam om Faber te doden toen de vrouw naar voorbijgangers om hulp schreeuwde, om zo te voorkomen dat alles ontdekt zou worden. P. wordt daarom "gekwalificeerde doodslag" ten laste gelegd, wat geldt als een zwaarder delict dan gewoon {{c|doodslag}}. Op gekwalificeerde doodslag staat dezelfde maximumstraf als op moord.
 
Vandaag − de tweede dag van het proces tegen P. − kregen in de rechtszaal de ouders van Anne Faber het woord, daarbij gebruikmakend van het uitgebreidere spreekrecht dat tegenwoordig bestaat voor slachtoffers in strafzaken. Daarbij liepen de emoties behoorlijk op. P. verbleef op dat moment in een aangrenzende ruimte waar hij wel alles kon horen; de ouders van Anne Faber wilden niet rechtstreeks met hem geconfronteerd worden. De moeder van Anne Faber zegt dat ze absoluut niet gelooft dat P. de volledige waarheid heeft verteld. De angst en pijn die P. heeft veroorzaakt noemt ze onvoorstelbaar, ze sprak in dit verband van een "olievlek". Daarbij heefthad ze het nietdus alleenniet maarenkel over zichzelf en de overige naaste familie van Anne Faber, maar ook over vriendinnen van Anne die nu niet meer alleen door het bos durven. Zelfs vrouwen die Anne niet kenden zijn bang geworden om ergens alleen te zijn. Ze zegt ook dat ze hoopt dat P. nooit meer vrij zal komen, omdat ze ervan overtuigd is dat andere vrouwen anders hetzelfde zal overkomen als haar dochter. De vader van Anne Faber verklaarde in de zaal dat hij het liefst gewoon het recht zelf in handen zou nemen door P. geheel eigenhandig te straffen.
 
== Bronnen ==