Heringa veroordeeld tot zes maanden wegens hulp bij zelfdoding: verschil tussen versies

De 76-jarige Albert Heringa is vanmiddag door het {{w|Gerechtshof 's-Hertogenbosch}} alsnog schuldig bevonden en veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf van zes maanden wegens het verlenen van hulp bij de zelfdoding van zijn 99-jarige moederstiefmoeder in 2008. Deze celstraf is zwaarder dan de drie maanden die eerder tegen Heringa waren geëist, voor het laatst afgelopen december door het OM. De aanklager in Den Bosch zegt op zich niet te twijfelen aan de uitsluitend integere drijfveren die Heringa bij zijn daad had. Het wordt Heringa echter aangerekend dat hij zijn stervende moeder alleen liet nadat zij het dodelijke mengsel had ingenomen, terwijl er op dat moment eventueel complicaties hadden kunnen optreden. Bovendien heeft hij pas na anderhalf jaar publiekelijk melding gemaakt van het gebeurde, terwijl hij dit volgens de wet zo snel mogelijk had moeten doen.

Het is de vierde uitspraak in deze langlopende strafzaak. De zaak kreeg voor het eerst publiciteit door de in 2010 uitgezonden documentaire ''De laatste wens van Moek''. Daarin was live te zien hoe de 99-jarige vrouw, die aan haar zoon Albert en haar kleindochters uitdrukkelijk had laten weten dood te willen, meer dan honderd pillen uit een schaal innam. Ze werd daarbij geholpen door haar zoon, die haar af en toe een glas {{w|martini (cocktail)|martini}} aanreikte. Albert Heringa had de pillen bovendien door de yoghurt voor zijn moeder gemengd.

In 2015 werd Heringa door het {{w|Gerechtshof Arnhem}} nog ontslagen van alle rechtsvervolging, maar het {{c|Openbaar Ministerie (Nederland)|Openbaar Ministerie}} ging hier niet mee akkoord, waarna de {{c|Hoge Raad der Nederlanden|Hoge Raad}} de zaak opnieuw doorverwees naar het gerechtshof. Het hof in Den Bosch oordeelt nu dat Heringa zich niet kon beroepen op {{w|overmacht}}. Advocaat {{w|Willem Anker}} had hiervoor gepleit.

Heringa kreeg meteen na zijn veroordeling duizenden steunbetuigingen van leden van de {{w|Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde|Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde}}, die hem buiten het gerechtshof stonden op te wachten. Zelf is hij vooralsnog niet van plan om zich bij het vonnis neer te leggen. "Ik voel me als een crimineel behandeld en dat verbaast me. Maar ik ben dit aangegaan om het af te maken. Als het aan mij ligt is de strijd nog niet afgelopen. Het gaat niet alleen over mij. Het gaat mij om de aandacht voor het voltooide leven. Deze uitspraak maakt me strijdbaar. Ik ga door tot de laatste snik", was zijn eigen commentaar.